Aleksey Parşikov

                               Şahmatçılar

İki şahmatçı

bölüblər şahmat taxtasını

fikirlərin, əsəblərin, bəxtlərin

sınaq meydançasına.

Hamı neft şahının azarkeşidi,

deyirlər o, əsl kişidi,

azarkeşlik hər kəsin öz işidi,

mən azarkeşiyəm buzlar şahının.

Nə gözləmək olar neft şahından?!

Qəribədi? Heç bir şey!

Soyuq ağıl, soyuq qəlb,

bir də sonunu görən cəsarət!

Bəs onda, kimə lazımdı belə qələbə?!

Şərqə? Ya Qərbə?

Yaxşı keçib Pifaqor məktəbini,

tələsmir buzlar şahı.

bilmək olmur fikrini, mətləbini,

sakitcə gedir oyunun sonuna.

Tamaşa salonuna düzüb o,

Ural dağlarıtək zəngin qadınları,

hünərin var, çıx qabağına,

salondan qadınlar

sehrli dalğalar göndərirlər

buzlar şahına,

(Qadınlar kişilərdən yaxşı bacarırlar belə işləri)

Odur, bax, cürbəcür işarələr.

Parıldayan dırnaqların qalxıb-düşməsi

Topla atın yerdəyişməsi deməkdi.

Ehtiyatlı ol, şahın təkdi!

Məmimki radio dalğalarıdı,

Neft şahının uduzmağıdı onların uzunluğu.

Arxayın oynayır buzlar şahı,

Arxasında vəziri, vəkili,

Hesablama maşınları, hakimlər,

Heç-heçələr torpağı, ordular, sürülər.

Mən tənha azarkeşiyəm belə şahın.

Heç kəsə oxşamır o,

neyləsin yazıq;

var-dövlət yığmaqdan başqa

əlindən bir iş gəlmir.

“Şah!” deyir qabağına çıxana

onunçün ağzı açıq qalmış

şaxta quyusudu qara xana.

Hər fiqur, hər adam gəlir

əlini qoyub cibinə.

Birdən şappıltıyla düşür

Bir dərin quyuya düşəntək

O qara xananın dibinə.