Andrey Voznesenski

Qarışqa

 

Bir qara qarışqa bir gün yazağzı

yuvasından azdı, yolundan azdı.

Çıxdı qayığıma, qalxdı dizimə,

O üzdən bu üzə üzdü mənimlə.

 

Çayın o tayının havası başqa,

qarışqası başqa, yuvası başqa.

Bu tayda yuvaya qoymurlar onu;

Çayın o tayından gəlib qarışqa.

 

Özü çox qaradı, çox ağdı donu.

yerişi başqadı, duruşu başqa.

Bu tayda yuvaya qoymurlar onu;

– Çayın o tayından gəlib qarışqa!

Çayın o tayından gəlib qarışqa!

 

Bəlkə, dəni ucu aşağı deyil,

ucu yuxarıya daşıdığından,

bəlkə, başqa cürə yaşadığından

yuvaya girməyə qoymurlar onu?

 

Sən Allah, bağışla, bağışla, qardaş,

dünyanın yolları dumanda, çəndə,

çayın o tayına gedən yolları

axtara-axtara qalmışam mən də.

 

... Bir gün çəkər onu yurdun havası,

Başqa bir qayıqda dönər geriyə.

İndi ona qarşı doğma yuvası,

doğma qardaşları, doğma anası:

– Sən yadsan! Sən çayın o tayındansan!

Qayıt öz yurduna, qayıt, qarışqa!

 

 

 

Mayakovskinin keçmiş makinaçısı Y.Yanitskayaya

 

Mayakovskinin borcu vardı sizə!

Mən verərəm!

Nə dəxli qohumuyam, ya yadı?!

Ancaq, siz Allah, bağışlayın,

Özü bu vaxtacan yaşamadı.

 

Saysız-hesabsız borcları

qaytarmaqdı mənim borcum;

qəpik-qəpiyinə,

düzü-düzünə.

Alın, anam, bacım!

Bu, Lermontovun əvəzinə!

Bu da Lorkanın əvəzinə!

 

Çox ağrılı, çox ağır,

çox əzablı, çox uzun

bir şair ömrüdü adı

bizim sizə borcumuzun.

 

Fırlan, fələyin çarxı,

fırlan, qardaş, fırlan görək.

Həmişə əyri fırlandın,

indi fırlan düzünə.

Qardaş, bilmirəm ancaq

mən yetimin əvəzinə

borcları kim qaytaracaq?

 

Ulduz

 

Mat qoydun sən Parisi,

alqışlandın dönə-dönə.

Lüt ilahə prizini

bir səslə verdilər sənə.

Dostlar çıxartdı səni

içindən hayın, küyün,

İndi ancaq

nə getməyə bir yerin var,

nə də bir qara qəpiyin.

 

Qısılma künc-bucağa,

boş yerə qəm çəkmə, canım.

Divarların bomboş, çılpaq,

çılpaq, ilahə xanım!

 

Kefcil bir bakılı səni

tutmaq istədi qızıla.

ancaq sən əyilmədin,

döndün Tanrı qızına.

lütlərin ilahəsitək

qalmaq istədin yenə.

 

Dünya adlı bu oyunda

bəlkə, dəyişdin hər şeyi

xoşbəxt sonluqlu bir rola,

ancaq sən Allah, bağışla,

mənim  tüpürməyim gəlir

çılpaq krala, lüt krala.

 

Pəncərədən o üzdə

incəbelli qovaqlar

lüt Rusyanın talantıtək

çöküb diz üstə ağlar.

Beləcə, bu gecə yenə

siqaret çəkə-çəkə

yanıb-sönür bir aktrisa,

yanıb-sönür bir çiçək,

titrəyir, çatlayır canı

bir gözəl büllur qabtək.

 

Qraf Rezanovun ispan mahnısı

 

Sənin ölkəndə də,

mənim ölkəmdə də

gecə səhərədək

yatmaq istəmirlər

kürək-kürəyə,

ürək-ürəyə.

 

Sənin ölkənin də,

mənim ölkəmin də

göydə ayı havayı yenə,

yerdə günəşi od qiymətinə.

 

Qiyməti birdir ancaq

səninçün günçıxanın,

mənimçün günbatanın.

Pəncərəmizdə sübhün soyuğu

nə sənin günahın,

nə mənim günahım.

 

Bağlayıb heyvərələri

bir çatıyla, bir örkənlə,

sürüyüb aparsaydılar

sənin də ölkəndən,

mənim də ölkəmdən.

 

                     ***

 

Şair olmamaq da olar,

Necə dözmək olar, ancaq

Barmağı qapıda qalan

İşığın qışqırığına?!

Tərcümə edən: Vaqif bayatlı Odər